Syiiran Sekar Cepaka: Nerangaken Ahli Neroko

 Abi Muhammad Sholeh Al- Jawi

Ø  Amuji ingsun marang Pengiran, Ingkang maringi marang ganjaran

Ø  Ing kawulane kang nurut perintah, Serto ngedohi ingkang cinegah

Ø  Kang nikso marang wong kang duroko, Den jeguraken jero neroko

Ø  Uleh e ganjar lawan fadhol e, Uleh e nikso lawan adil e

Ø  Ora kok wajib ganjar lan nikso, Atas Pengiran miturut kerso

Ø  Rahmat lan salam ingkang sampurno, Selagi jagat durunge sirno

Ø  Mugo tetepo ing kepalane, Wong kang ngabekti ing pengirane

Ø  Gusti Muhammad panutan kito, Kasihe Allah kelawan nyoto

Ø  Lan mugo tetep marang wargane, Lan sohabate sekabehane

Ø  Lan wong kang anut ing agamane, Sekabehane lanang wadone

Ø  Sak wus e ingsun moco Bismillah, Serto bakdane muji ing Allah

Ø  Serto bakdane moco sholawat, Ing Kanjeng Nabi warga sohabat

Ø  Mongko tatkolo ingsun ningali, Wong iki mongso akeh do lali

Ø  Ing Pengirane ingkang maringi, Sandang lan pangan rino lan wengi

Ø  Lan paring nikmat liya liyane, Dak nono weruh wewilangane

Ø  Pengiran paring neng iki mongso, Nikmat kang agung marang menuso

Ø  Asale pudak dadi merdiko, Dak gelem syukur malah duroko

Ø  Tandane akeh katingalane, Wong kang ngelakoni doso gedene

Ø  Terang terangan semoto-moto, Ora neng deso ora neng kutho

Ø  Mongko akeh e wong podo ngerti, Larang-larangan kang sangking gusti

Ø  Mulane ingsun gawe pengiling, Ning awak ingsun kang lagi (m)beling

Ø  Kelawan syiir supoyo demen,  Moco kelawan khatam dak bosen

Ø  (m)Bok menowo dadi dalane, Iling pengiran lebar macane

Ø  Jalaran weruh ing ceritane, Ikilah syiir werno wernone

Ø  Ahli suwargo ahli neroko, Nuli atine demen merdiko

Ø  Kelawan tetep dunyo akhirat, Banjur anjungkung nglakoni toat

Ø  Arane syiir “Sekar Cepaka”, Sebab den gawe mongso merdiko

Ø  Mugo pengiran paring manfaat, Ikilah syiir dunyo akhirat

Ø  Ing wong kang moco lanang wadon e, Lan wong kang kerungu demen atine

MUQODDIMAH

Ø  He, Sedulurku lanang wadon, Ilingo pati rino wengine

Ø  Sabab manuso lamun dak iling, Marang patine kaperahe beling

Ø  Ibada taubat den sumayani, Bisok rambute yen metu wane

Ø  Becik weruho patitekane, Iku dak nganngo wates mangsane

Ø  Tuwo lan anom pantes karone, Menuso kabeh mesti matine

Ø  Senajan delik neng endi gone, Temtu konangan marang patine

Ø  Ing hale pati yen wus nekani, Iku dak keno den sumayani

Ø  Senajan sugih jaduk tur gagah, Iku dak bakal pati kok wegah

Ø  Mulane sira becik dang luru, Sangune pati aja keliru

Ø  Sangune pati iku dak nana, Liyane amal bagus sampurna

Ø  Shohabat Umar dawuh mengkene, Ning buri iki mungguh rupane

Ø  Becik ngakehno sira ing thoat, Marang Pengiran aja maksiyat

Ø  Pupung isih anom kanggo sangune, Besok yen tuwo apes badane

Ø  Pupung sih waras lah badan ira, Kanggo simpenan nalika lara

Ø  Ngakehno sidqoh nalika sugih, Kanggo jagani yen lebar kabeh

Ø  Nalika legan kebat nandangi, Ngakehno amal kanggo cadangi

Ø  Mangsane repot golek ingone, Anak lan bojo sartho liyane

Ø  Para sedulur becik betahno, Sarana sabar sartho quwatno

Ø  Sira netepi ing agamane, Allah Ta’ala kang sak temene

Ø  Neng iki zaman pancen padane, Wong gegem mawa panas rasane

Ø  Rumangsa buntu angel dalane, sabab dak cocok hawa nafsune

Ø  Yen barang ala banget gampange, Hawa nafsune temtu senenge

Ø  Jalaran cocok pikarepane, Mula ya akeh wong kang ngelakoni

Ø  Sabab suwarga iku dalane, Den kepung kepung ing getingane

Ø  Neraka iku kabeh dalane, Den kepung marang kasenengane

Ø  Mula kangelan ule nyegati, Wong ingkang karep demen ngeliwati

ANNARU

 

ü  Jibroil suwan ana ngersane, Gusti jeng nabi siji mangsane

ü  Gusti jeng nabi dawuh mengkene, He Jibril becik sira mertani

ü  Marang sifate neroko iku, Kelawan terang ana ngersaku

ü  Matur Jibril iku mengkene, Allah Ta’ala niku anggone

ü  Damel neraka niku latune, Den urubaken sewu tahune

ü  Abrit merngangah kantos rupine, Latu neraka niku mangsane

ü  Den urubaken malih latune, Ing sewu tahun malih dangune

ü  Kantos ketingal pethak rupine, Den urubaken malih dangune

ü  Menika latu sewu tahune, Kantos ketingal cemeng rupine

ü  Sanget petenge katingalane, Saha tan nata pejah mawane

ü  Jahannam iku akeh ulane, Lan kalajengkeng kelabang gedene

ü  Pada lumayu ahli neraka, Sangking wedine nanging tumeka

ü  Neraka maneh panggonan siksa, Lamun kacekel ula rekasa

ü  Jalaran ula niset lambene, Sartho kulite teka kukune

ü  Dak bisa nyingkir wong kang cilaka, Kang pada jegur jero neraka

ü  Sangking ulane liyane ngalih, Neraka liya ya lara maneh

ü  Jibril den utus kapureh teka, Ing malaikat juru neraka

ü  Perdhu kapureh jaluk genine, Den paringake Adam nabine

ü  Perdhune geni den gawe masak, Ing panganane supaya enak

ü  Ing kono Malik takon mengkene, He Jibril piro kiro-kirone

ü  Sira ngalap marang genine, Jawabe: pada tamar gedine

ü  Malik mangsuli maneh mengkene, Den Parid ingsun paring genine

ü  Neraka iku kira-kirane, Sak tamar geni mungguh gedine

ü  Temtune ajur dadi awune, Bumi lan langit sekabehane

ü  Jalaran sangking panase geni, Ing kono Jibril jawab mengkene

ü  Sak iki ingsung jaluk padane, isine tamar bahe gedine

ü  Jawabe Malik lamun ingsun, Nguwehi geni pada bok suwun

ü  Temtu dak bisa turun banyune, Langit sak tetes ana bumine

ü  Lan ora tukul sekabehane, Tandur-tanduran ana bumine

ü  Bareng mengkono nuli Jibroil, Anyuwun pirsa neng iku musykil

ü  Marang Pengiran kang ngudaneni, Kira-kirane le ngalap geni

ü  Nuli Pengiran dawuh mengkene, Becil ngalapo Jibril padane

ü  Semute pudak sangking genine, Jibril miturut apa kersane

ü  Nuli angalap marang genine, Sak semut pudak mungguh gedene

ü  Nuli den celup ana bengawan, Lawan ping pitungpuluh ambalan

ü  Nuli den gawa teka ngersane, Jeng nabi Adam mahu genine

ü  Nuli den seleh neng duwur gunung, kang luwih duwur sarana agung

ü  Ing kono gunung sak nalika, Ajur lah bubuk dadi awune

ü  Rehneng mengkono mahu genine, Den balik ake neng panggonane

ü  Kang kari iku namung kukuse, neng watu-watu sartho neng wesi

ü  Dadi asale geni dunyane, kang tetep isih lah sak ikine

ü  Iku mung sangking kukuse geni, Neraka semut pudak gedene

ü  Becik ilingo para sedulur, Piye rasane yen kadung jegur

ü  Atawa kobong marang genine, Neraka ingkang isih tulene

ü  Apa ya kuwat kira-kirane, Lamun kobong geni dunyane

ü  Inghale namung sangking kukuse, Temtu dak kuwat sangking panase

ü  Enteng-entenge mungguh siksane, Neraka iku ngene rupane

ü  Ya iku wong ingkang den goni, Gemparan loro kang sangking geni

ü  Sangking panase lah gemparane, Kasi do umub utek padane

ü  Umube banyu ana ing kendil, Temtu matane pada mecicil

ü  Tangga-tanggane pada kerungune, Umube utek ing swarane

ü  Katon merngagah dadi mawane, Apa lambene sartho gusine

ü  Pating sereweh kukus metune, Sangking wado e delamaane

ü  Wong kang den siksa ngunu rupane, Iku duweni tekod atine

ü  Rumangsa banget mungguh siksane, Nanging beneri enteng diwine

ü  Siksa kang banget piye rupane, Sartho kepriye mungguh rasane

ü  Mulane becik dang podo iling, Dang podo mari ulihe beling

ü  Becik dang podo ngelakoni taubat, Pupung nyawane durung do melumpat

ü  Supaya sira bisa selamet, Geni neraka dak sido nyumet